8/1/09

Comme les Autres (2008) (17 στα 20)


Υπόθεση

Ο Μανού, επιτυχημένος "παιδουλάς" παιδίατρος, επιθυμεί διακαώς να υιοθετήσει παιδί. Αυτό τον κάνει να συγκρουστεί με το κατεστημένο που δεν επιτρέπει υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, αλλά και να έρθει σε ρήξη με τον σύντροφό του Φιλίπ και το ζευγάρι χωρίζει. Ο Μανού συνεχίζει τον αγώνα και συναντά μια πιθανή υποψήφια μαμά στο πρόσωπο της Φίνα, μιας νεαρής φοιτήτριας από την Αργεντινή, που έχει πρόβλημα με την παραμονή της στην Γαλλία. Αυτό δεν είναι παρά η αρχή μιας οδύσσειας, με θέμα την δυνατότητα υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

Αξιολόγηση

Μια πολύ καλή ταινία! Προσωπικά είμαι υπέρ του γάμου ομοφυλόφιλων ζευγαριών και εναντίον της υιοθέτησης παιδιών από αυτά. Είναι βέβαια αυτό μια μεγάλη και όχι πάντα ασφαλής κουβέντα. Αλλά η ταινία πέτυχε να δω το θέμα με τα μάτια ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού, και αυτό είναι ένα μεγάλο της επίτευγμα! Και με πολύ ανάλαφρο, "leger" τρόπο, δεν καταλαβαίνεις για πότε περνάει η ώρα, θίγει σημαντικότατα ζητήματα, προκαλεί προκαταλήψεις, μας κάνει να βλέπουμε θέματα με παρθένο μάτι, δείχνει τι καλείται να αντιμετωπίσει ένας ομοφυλόφιλος στην Γαλλία, πόσο μάλλον αλλού. Αν και αποτελεί έργο με δεδομένη εκ των προτέρων θέση, η δραματουργία και η εκδίπλωση διαφορετικών κοσμοειδώλων είναι πολύ πλούσια! Εξαιρετικός ο Lambert Wilson!

4 σχόλια:

kioy είπε...

Η ταινία καταπιάνεται με ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, που σηκώνει πολύ κουβέντα.

Ωστόσο ο τρόπος που μεταχειρίζται την δραματουργία της καταλήγει απλά σε μια προβοκάτσια υπέρ της υιοθεσίας. Με γκέι υπόδειγμα γονέων, με όλη την κοινωνική αίγλη, αγκαλι΄ζοντας με όλη τη συμπάθεια τον πρωταγωνιστή και αποκαλύπτωντας με συντηριτική ατολμία την προβληματική του!

Ενώ και κινηματογραφικά έχω την αίσθηση πως παρέμεινε σε ακαδημαϊκό επίπεδο...

Μολονότι, δίνει πολύ τροφή για μετ' έπειτα κουβέντα. Νομίζω πως τελικά αναπτύσσει το θέμα της με παράδοξα στρέιτ τρόπο! Με έναν τρόπο που τελικά απλά φωνάζει, χωρίς να ρίχνει πραγματικά φως σε όλες τις πτυχές του θέματος... Οι οποίες είναι πάμπολλες...

lafkadio είπε...

Καλή χρονιά Kioy μου!
Είναι μια ταινία που φαίνεται ότι έχει εκ των προτέρων δεδομένη την θέση της. Η σκηνοθεσία της έχει χαρακτηριστεί από πολλούς "συντηρητική", "διεκπεραιωτική" απ' τον Πάνο, και φαντάζομαι ότι δεν θα ικανοποιεί όσους πάνε στο σινεμά αναζητώντας την πρωτοτυπία στον τρόπο του σκηνοθετείν. Προσωπικά, καθώς ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το σινεμά, άμα η ταινία μου "βγάλει" το αίσθημα, και με πείσει σε επίπεδο ψυχικό, αυτό μου φτάνει για να την καλοχαρακτηρίσω. Κι είμαι συνηθισμένος σε ανάλαφρες κομεντί γαλλικού στυλ, στην στρέιτ συνήθως έκδοχή τους, οπότε έχω συνηθίσει να μου αρέσουν παρόμοιες ταινίες.
Η ταινία προσωπικά για μένα πέτυχε, γιατί πήγα στο σινεμά α πριόρι εναντίον της θέσης που υπεράσπιζε, μόνο από περιέργεια για το πώς θα την διαπραγματευόταν, και τελικά, παρόλο που δεν πέτυχε να αλλάξω άποψη, πέτυχε να δω το θέμα με τα μάτια των γκέι. και είχε αυτήν την αντιουσιοκρατική ματιά (antiessentialist) που εκτιμώ απεριόριστα!
Όντως, ο κεντρικός ήρωας παρουσιάζεται εν είδει υπερήρωα, αλλά πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δει έναν αντίστοιχο στρέιτ και το έχουμε προσπεράσει χωρίς δεύτερη ενόχληση...

kioy είπε...

Καλη χρονιά να ευχηθώ με τη σειρά μου...
Εγώ δεν πήγα με αντίθετη άποψη απ' τη θέση που υπερασπίζεται η ταινία...
Το παραγώμενο είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητο απ' την γωνία οπτικής που κοιτάζω το θέμα...

Απλά όλη η ταινία μου έβγαλε μια ασχήμια, γιατί μου φάνηκε ενοχλητικά προπαγανδιστική. Προφανώς με άξονα με όλα αυτά που συζητάμε. Ενώ και σε δεύτερο επίπεδο, πέρναν της εκπληκτικής γυναικείας παρουσίας, δε βρήκα κάτι να με "κρατήσει".

υγ. Άραγε με το σινεμά όλοι ερασιτεχνικά δεν ασχολούμαστε; :)

lafkadio είπε...

Βέβαια, απλώς κάποιος που είναιο ίδιος σκηνοθέτης, θεωρώ πιο πιθανό να είναι απαιτητικός με το μέρος της φόρμας, ενώ εγώ, αν με κρατήσει αισθηματικά η ταινία, θα ανεχθώ και μια ακαδημαική σκηνοθεσία