Ψηφοφορία: Σας αρέσουν τα sex symbols που αποδομούν τον εαυτό τους;

Την αφορμή μου την δίνουν ο Brad Pitt κι ο George Clooney στο Burn After Reading. Ο ένας λελές γυμναστηρίου. Ο άλλος γοητευτικός μπουμπούνας της καθημερινότητας. Παρατηρώ το εξής: Ότι τον τελευταίο καιρό πολλοί από τους ηθοποιούς που κατάφεραν να καθιερωθούν, ως πώς να το πω; Ας πούμε "γόηδες", "jeunes premiers", "sex symbols", κάπου φαίνεται να ασφυκτιούν λίγο σ' αυτόν τον ρόλο και να το ψάχνουν περισσότερο. Ενίοτε φτάνουν σε μια αποδόμηση της περσόνας τους, ή έστω (για ναμην ξεχειλώνουμε άλλο τον κατακαημένο αυτό όρο του Derrida) σε μια απομυθοποίηση ή αυτοεξευτελισμό. Μπροστάρης ο George Clooney: Σας θυμίζω τις διαφημίσεις της Espresso, τα The Good German, Syriana, Burn After Reading. Ο Clooney σε ορισμένες ταινίες τείνει να γίνει ένας "καρπαζοεισπράκτορας", ένα είδος Τζανετάκου του Χόλιγουντ. Λοιπόν, βάλτε το χέρι στην καρδιά, και πείτε μου ειλικρινά (μυστική είναι άλλοτε η ψηφοφορία, σύμφωνα με τις δημοκρατικές αρχές), αν σας αρέσει αυτό το χούι των σύγχρονων sex-symbols... Είναι ενδιαφέρον, ψαγμένο, συναρπαστικό; Είναι ευνουχιστικό; Είναι ένα υποκριτικό άλλοθι; Είναι απλά ένα μέρος της δουλειάς τους ως ηθοποιοί, οπότε το όλο θέμα που εγείρεται είναι ασήμαντο;

Για λόγους οικονομίας χώρου, θέτω κι άλλο ένα, διαφορετικό θέμα, για να βάλω τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Τι αισθανόμαστε όταν βλέπουμε ηθοποιούς που τους έχουμε μάθει ως σύμβολα της ιδεώδους στρεϊτοσύνης να παίζουν τον γκέι; Δίνουμε δίκιο στην ατάκα του Sex & the City "how can someone so handsome ever be straight?"; Ή θεωρούμε ότι υπάρχουν εσκαμμένα, τα οποία ένα sex-symbol δεν πρέπει να υπερβεί; (Λελές, καρπαζοεισπράκτορας ναι, αλλά όχι γκέι!). Ή, αντιθέτως, θεωρούμε ότι για να ανδρωθεί ένας ηθοποιός πρέπει να περάσει και από το γκεϊλίκι (ουσιαστικό σε -λίκι, που δηλώνει πρόσκτηση ικανότητας, κατά το "νταηλίκι", "προεδριλίκι" κ.τ.ό.); Ή απλά το θεωρούμε κι αυτό ένα μέρος της δουλειάς του ηθοποιού, σαν όλα τ' άλλα; Ως παραδείγματα σας θυμίζω τον Javier Bardem στο Before Night Falls, τον Heath Ledger στο Brokeback Mountain, για να μην πω και τον Marcello Mastroianni στο Μια Ξεχωριστή Μέρα.

Ίσως το όλο θέμα να είναι απλά ανόητο, μην διστάσετε να μου το πείτε...