Θα το πω εξαρχής για να μην χάνουμε χρόνο. Θεωρώ τον Daniel Craig ως μια εξαιρετικά αξιόπιστη και συγκροτημένη πρόταση για το νέο ξεκίνημα του James Bond, οπότε θα κάνω και την ανασκόπηση των παλαιοτέρων υπό αυτό το πρίσμα.Sean Connery: Ναι, ο Sean Connery είναι ο Bond! Όλοι οι
υπόλοιποι είναι αποκρίσεις στο πρότυπο που χάραξε αυτός. Τά 'χε όλα: Την αριστοκρατία, το σικ, τις ατάκες με χιούμορ και με καλή προφορά, το ξυλίκι, όπου χρειαζόταν, καθώς και πρώην μποντιμπιλντεράς, αν δεν απατώμαι. Ωστόσο, αντιδρώ σε αυτούς που λένε πάει ο Bond πέθανε με τον Connery, Connery και μετά το χάος. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λένε ότι δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ή ελληνικό μπάσκετ μετά το Νίκο Γκάλη. Ε, όχι δα!
George Lazenby:Κοιτάξτε την δίπλα φωτογραφία και πέστε μου αν αυτός ο άνθρωπος δεν είναι το αστασίαστο χρυσό βατόμουρο για τον ρόλο του Bond. Κρίμας την Diana Riggs που χαραμίστηκε για να τον στεφανωθεί! Μετά τον Bond, ο Lazenby έκανε καριέρα και στις όψιμες Εμμανουέλες. Ναι, αν δεν τον έχετε ήδη αναγνωρίσει ο Lazenby είναι εκείνος ο καλοκάγαθος γεράκος, που κάθεται μαζί με την ηλικιωμένη Sylvia Kristel στο αεροπλάνο και ακούει τα ερωτικά της απομνημονεύματα. Τι παρακμή!
Roger Moore: Είναι ο έτερος κλασικός Bond. Επεξέτεινε πολύ την χιουμοριστική διάσταση με εξαιρετικές ατάκες, άψογη ειρωνεία, φλεγματικό αγγλικό στυλάκι στις χαριτολογίες. Θα ήταν ύβρις εάν έλεγα ότι στις καλύτερες στιγμές του άγγιζε κάτι απ' τον Michael Caine? Επίσης, καθιέρωσε την ατάκα "My name is Bond. James Bond". Ωστόσο, κάπου στα 80ς παραήτανε γέρος για να τρέχει να κυνηγάει τα τζόβενα, κάπου σκεφτόμασταν "αν ήταν στην ηλικία, που είχε παίξει τον Άγιο κάτι θα μπορούσε νά 'χε κάνει". Υπερβολικές ρυτίδες, εξασθενημένα μαλλιά που ανέμιζαν. Κάπου υπερβολικό χιούμορ εις βάρος της ισορροπίας με τις άλλες συνιστώσες. Και σκεφτόμουνα: "Είναι πράγματι αυτός ο Bond"?
Timothy Dalton: Kατά μια έννοια ο Timothy Dalton είναι ο πρόδρομος του Craig. Μην ξεχνάμε ότι στο "Licence to kill"(1989) είναι η πρώτη φορά που μια ταινία 007 γίνεται ιστορία εκδίκησης, που ο Bond χάνει το φλέγμα του και συμπεριφέρεται ανεξέλεγκτα. Ναι, ο Dalton ήταν ένας would-be Craig, αλλά ένας αποτυχημένος Craig! Ίσως φταίγανε και τα σενάρια που δεν τον βοήθησαν, σε αντίθεση με αυτά τα τελευταία του Haggis. Μα πιο πολύ φταίει το στυλ του, που θυμίζει λίγο "Ατίθασα Νειάτα", ή ήρωα παρτενέρ της Keira Knightley από καμιά ιστορία της Jane Austen. Ένα είναι το σίγουρο: Ο Dalton ήταν πολύ μελάτος και η αποτυχία του, εμποδίζοντας μια ριζική ανανέωση σαν την πρόσφατη, βάλτωσε την σειρά για πολλά χρόνια.
Pierce Brosnan: Η αποτυχία του Dalton έφερε μια διάθεση για συμβιβασμούς και ημίμετρα, που διαφάνηκε με τον Brosnan. Ναι, o Brosnan είχε την ομορφιά, είχε τις σκηνές δράσης, το χιούμορ το είχε μόνο οριακά, πέρναγε δεν πέρναγε την βάση, αν και οι ατάκες που τού 'γραφαν ήταν καλές. Αλλά... Όπως και να το κάνεις, μπορεί ένας ήρωας κομεντί να είναι καλός Bond? Μπορείς να τον βλέπεις σε ταινίες 007 και μετά να τον βλέπεις στην Mamma Mia ή στην Mrs Doubtfire? Κάπως τον έσωζε που του βάλανε την Μ και τον John Cleese. Αλλά και πάλι, η political correctness που προσπαθούσαν να του μεταγγίσουν περί τέλους του Ψυχρού Πολέμου και του φαλλοκρατισμού ήταν τελείως στο επίπεδο των ημιμέτρων. Ο Brosnan απλώς κράτησε μια σκυτάλη και την παρέδωσε...Για τον Craig σε επόμενο ποστ...
7 σχόλια:
Δεν είμαι φανατικός του Bond, έχω δει αρκετά πάντως και απ' όλους μου αρέσει πιο πολύ ο Craig.
Πολύ σωστή η παρατήρηση σου για τον Dalton. Μάλλον για αυτό του είχα πάντα μια συμπάθεια.
Όλοι οι άλλοι είναι καρμπονάκια του Κόνερι.
Α μάλιστα, δηλαδή σου αρέσει όχι μόνο ο Craig, αλλά και ο Dalton! Γενικά, δηλαδή, σου αρέσουν οι αισθηματίες. Ναι, πιστεύω ότι υπάρχει μια διαλεκτική, με την έννοια ότι ο Dalton είναι μια απάντηση στους ψιλο-κάφρους Connery-Moore, ο Brosnan είναι η "παλινόρθωση" ύστερα από την αποτυχημένη νταλτονική επανάσταση, και ο Craig είναι τώρα η νέα ώριμη επανάσταση. Πάντως, μου κάνει εντύπωση που όλοι ως τώρα ψηφίσατε Craig και μόνο εγώ Connery. Τόσο ρεύμα έχει ο Craig?
Δεν είναι αισθηματίες απλά δεν είναι ατακαδόροι ερωτύλοι. Αν τους διώξουν από πράκτορες δεν μπορούν να γίνουν ζιγκολό όπως οι υπόλοιποι. Δεν την ξέρουν την τέχνη.
Και από ότι διαβάζω στις πρώτες γραμμές του post σου για το Quantum μάλλον εξακολουθούν αυτά να ισχύουν για τον Craig. Το λέω γιατί μερικοί αφελείς έλεγαν ότι το Casino ήταν η 1η και καλά ιστορία του Bond για αυτό δεν ήταν τόσο άνετος με τι γυναίκες.
Άσχετο αλλα την Olga την έχω σταμπάρει από Hitman είναι αστέρι
Δεν ξέρω αν διάβασες τα ποστ του Ηλία. Έχει μια θεωρία ότι πρέπει να δούμε το Casino και το Quantum στην προοπτική μιας τριλογίας ή τετραλογίας, η οποία ενδεχομένως θα δείχνει πώς διαμορφώθηκε σταδιακά ο χαρακτήρας του Bond ως εραστή. Νομίζω ότι συμφωνώ μαζί του.
Ναι, οι αφελείς που λες μάλλον είχαν υποτιμήσει την συγγραφική ωριμότητα του Haggis. Δεν ήταν μια ξεπέτα το τριπάκι ότι ο Bond ερωτεύτηκε, ένα σύντομο διάλειμμα της μιας ταινίας για να γυρίσουμε μετά στα συνηθισμένα. Θα το πάει σταδιακά το πράμα, όπως πρέπει.
Τι να πω? Να το παίξουμε σε κανά στοίχημα, αν ο Bond θα μείνει άγαμος και στο τέλος της τρίτης ταινίας! Το outsider της αγαμίας άραγε τι απόδοση πιάνει? Παλιά θα ήταν 0 προς 100, αλλά τώρα, όπως πάει το πράμα, λέω να ποντάρω στην αγαμία να βγω κερδισμένος!
Σημειωτέον ότι μου κινήθηκε η περιέργεια και διάβασα το Casino Royale, το πρωτότυπο μυθιστόρημα του Ian Fleming. Λοιπόν, ο Bond των Haggis και Craig είναι πολύ κοντά στον ορίτζιναλ, ο οποίος είναι πολύ ανθρώπινος, δεν έχει τα σουρεαλιστικά και τις ευτράπελες απιθανότητες των ταινιών. Ίσως τελικά αυτές οι "καινοτομίες" των δύο τελευταίων ταινιών να μην είναι παρά μια επιστροφή "επί τας πηγάς", στον πρωταρχικό Bond που κάπου εξαφανίστηκε μέσα στην αυτόνομη ανέλιξη της κινηματογραφικής σειράς.
Μάλιστα, εσύ την στάμπαρες νωρίς. Ήταν καλή ταινία? Αξίζει να την πάρω σε DVD ή θα φεσωθώ?
Τώρα κοίτα να δεις πως μ΄ανάβεις μ΄όλα τούτα Bond αφιερωματάκια - θυμίζοντάς μου μια ιδέα που είχα καιρό, να γράψω κάθε ταινία ξεχωριστά (η αλήθεια: μέχρι το A View to A Kill...), "περιοδικίστικα", με όλα τα παραλειπόμενα, τα bond girls, τους villains, τα one liners και δεν συμμαζεύεται...
Ε, και να μη γίνει είμαι αρκετά χαρούμενος που συνάντησα fans.
O blogοαγώνας τώρα δικαιώθηκε.
(Άκου υπάρχει ΠΑΣΟΚ μετά τον Ανδρέα...)
Δυστυχώς δεν το είδα ακόμη για να μπορώ να έχω άποψη αλλά δεν έχω λόγο να μην συμφωνήσω με την προοπτική της τριλογίας του Ηλία και με αυτά που συμπληρώνεις.
Όσο για το Hitman δεν λέει και πολλά, μόνο η τύπισσα αξίζει η οποία πέρασε και από το Max Payne που επίσης δεν έχω δει
Craig δαγκωτό!!!
Δημοσίευση σχολίου