tag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post471049372304160416..comments2009-03-13T13:52:39.327-07:00Comments on Le Fantome de la Liberté: Revolutionary Road (2008) (19 στα 20)lafkadiohttp://www.blogger.com/profile/12972820813400263351noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-36461015126847356972009-02-09T02:26:00.000-08:002009-02-09T02:26:00.000-08:00Φευ, διαφωνώ εδώ διπλώς, τον θεωρώ μέτριο σε μια κ...Φευ, διαφωνώ εδώ διπλώς, τον θεωρώ μέτριο σε μια καλή γενιά (μικρή, ίσως, αλλά καλή!). Και σε αντίθεση με άλλες διαφωνίες μας, λ.χ. περί Αγγελόπουλου, όπου έχω μεγάλη προθυμία να ξαναδώ τις ταινίες του με νέο μάτι ύστερα απ' τις συζητήσεις μας, το "Aviator" δεν πρόκειται να το ξαναδώ!...lafkadiohttps://www.blogger.com/profile/12972820813400263351noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-49945206107688851192009-02-04T04:26:00.000-08:002009-02-04T04:26:00.000-08:00Αν και απέχω πολύ απ΄το να θεωρώ τον Di Caprio μεγ...Αν και απέχω πολύ απ΄το να θεωρώ τον Di Caprio μεγάλο ηθοποιό - μια μικρή γενιά πως να βγάλει μεγάλους;- οφείλω να απορήσω με την θεώρησή σου της ερμηνείας στο Aviator ως "οικτρής" (!)<BR/>Κάπου πρέπει να υπάρχει μια κάποια μέτρηση της σχετικότητας του γούστου μας. Ή έστω της έντασης του χαρακτηρισμού.<BR/><BR/>Φυσικά, αντιλαμβάνομαι ότι δεν σου πάει η φάτσα με τίποτα, αλλά ρε φίλε...Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/08602257292110337771noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-90843611805574760562009-01-31T11:36:00.000-08:002009-01-31T11:36:00.000-08:00Στο Aviator δίνει οικτρή ερμηνεία;;; Δώστου άλλη μ...Στο Aviator δίνει οικτρή ερμηνεία;;; Δώστου άλλη μια ευκαιρία lafkadio, είναι από τις σημαντικότερες ερμηνείες της δεκαετίας και σίγουρα από τις σημαντικότερες ταινίες. Τίποτα δεν το χαντακώνει!theachilleshttps://www.blogger.com/profile/12909014628838907588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-6936522199206383422009-01-31T10:35:00.000-08:002009-01-31T10:35:00.000-08:00Ναι, την άποψη ότι "όσο πάει κι ωριμάζει" την ανέφ...Ναι, την άποψη ότι "όσο πάει κι ωριμάζει" την ανέφερα ως κοινότυπη, κλισέ. Συμφωνώ για το ότι δείχνει προσωπικότητα στις επιλογές και την πορεία του, αλλά δεν ξέρω, βρε Αχιλλέα, στο Aviator μου φάνηκε οικτρός. Δηλ. μου φάνηκε ότι μόνος του έθαψε όλη την ταινία. Και στο Departed απλά μέτριος, όπως και στον Τιτανικό. Δεν ξέρω, είναι θέμα γούστου; Εδώ στο Revolutionary δεν μπορώ να πω κι ότι ενθουσιάστηκα, αλλά ταίριαξε καλά με τον ρόλο και το πάλεψε εκφραστικά. Γενικά πείθανε μαζί με την Καιτούλα, γι' αυτό που ήθελε η ταινία να δείξει...lafkadiohttps://www.blogger.com/profile/12972820813400263351noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-22168398433584409162009-01-31T00:49:00.000-08:002009-01-31T00:49:00.000-08:00Δηλαδή στπ Aviator και στο Departed ήταν υποκριτικ...Δηλαδή στπ Aviator και στο Departed ήταν υποκριτικά ανώριμος; <BR/><BR/>Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω τι πάει να πει ωρίμασε. Από παιδί δίνει συγκλονιστικές ερμηνείες και η προσωπικότητά του αποδεικνύεται από το γεγονός πως μετά την μεγαλύτερη εισπρακτική ταινία όλων των εποχών, αποφάσισε να γίνει πιο επιλεκτικός και να προστατεύσει το ταλέντο του. Εκεί που ο Jude Law και ο Brad Pitt θα είχαν παίξει σε δέκα ταινίες τον επόμενο ακριβώς χρόνο, ο Di Caprio έχει παίξει σε δέκα ταινίες τα τελευταία έντεκα χρόνια.theachilleshttps://www.blogger.com/profile/12909014628838907588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-87672857982803357132009-01-27T02:58:00.000-08:002009-01-27T02:58:00.000-08:00Κι εγώ αυτό πιστεύω για το τέλος της ταινίας.Τον Ν...Κι εγώ αυτό πιστεύω για το τέλος της ταινίας.<BR/><BR/>Τον Ντι Κάπριο τον έχω δει σε οκτώ ταινίες, μάλλον τις πιο σημαντικές του, και για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Σ' όλες τις άλλες δεν μπορώ να πω ότι συμφώνησα με φίλους που λένε ότι "όσο πάει και ωριμάζει κτλ", εδώ ίσως είδα μια υποκριτική ωρίμαση.lafkadiohttps://www.blogger.com/profile/12972820813400263351noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-57192955592958445672009-01-26T03:57:00.000-08:002009-01-26T03:57:00.000-08:00Θα διαφωνήσω λίγο ως προς ερμηνεία Di Caprio. Γενι...Θα διαφωνήσω λίγο ως προς ερμηνεία Di Caprio. Γενικά μου αρέσει το τυπάκι αλλά εδώ δεν νομίζω ότι έφτασε σε τόσο υψηλά επίπεδα. Η Winslet πολύ καλή αλλά θέλω να δω και Reader.<BR/>Σε όλα αυτά που λέτε πάνω κάτω συμφωνώ αν και νομίζω ότι μία ανάγνωση του βιβλίου θα βοηθούσε πολύ. Όσο για το αν είναι αυτοκτονία νομίζω πως όχι. Αλλά είναι μία πράξη απελπισίας γνωρίζοντας από πριν ότι μπορέι να στοιχίσει και την ιδια της τη ζωή.<BR/>Πολύ καλή ταινία.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-12955558699845093872009-01-26T02:20:00.000-08:002009-01-26T02:20:00.000-08:00Ναι, για να υπάρχει ένα πρόβλημα σε μια σχέση χρει...Ναι, για να υπάρχει ένα πρόβλημα σε μια σχέση χρειάζονται δύο άνθρωποι, συνήθως δεν είναι μόνο ένας που οδηγεί στην δυσλειτουργία.<BR/><BR/>Και οπωσδήποτε υπάρχει και το σχόλιο για το αμερικανικό (μικροαστικό) όνειρο, των "καλοβλαμμένων" μικροαστών, που λέει κι η έκφραση. Παρεμπιπτόντως, έχει πλάκα πως στη λογοτεχνία αυτών των δύο τριών δεκαετιών αρκούσε να είσαι ένας ακραίος λούζερ αλήτης (με την καλή έννοια)για να γίνεις γνωστός, τόσο λαχτάρα είχαν οι άνθρωποι για αυτήν την υπέρβαση της μίζερης ζωής τους, βλ. Κέρουακ, Μπουκόφσκι (ο αγαπημένος μου). Αλλά νομίζω ότι η παρούσα ταινία είναι πιο διαχρονική και εστιάζουσα στις πιο διαχρονικές σταθερές των σχέσεων από ό,τι λ.χ. η επίσης αριστουργηματικά δοσμένη ιστορία της Τζουλιάν Μουρ στις Ώρες.lafkadiohttps://www.blogger.com/profile/12972820813400263351noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5924190000394625575.post-42231478394477676382009-01-25T14:09:00.000-08:002009-01-25T14:09:00.000-08:00Κααλησπέρα φίλε μου!Πολύ ωραίο το κείμενο σου αποδ...Κααλησπέρα φίλε μου!<BR/>Πολύ ωραίο το κείμενο σου αποδομώντας ορισμένα πολύ σημαντικά κομμάτια της ταινίας.<BR/><BR/>Προσωπικά δε βλέπω την Winslet τόσο θετικά, αν και στην πρώτη προβολή -όντας παρομοίως ονειροπόλος- βρήκα κομματιασμένο και ταυτισμένο τον εαυτό μου μέσα της. Και λέω δε τη βλέπω τόσο θετικά, γιατί σταδιακά διαφαίνεται, πως δεν επιθυμεί την από κοινού γεύση του ονείρου μέσα από μια ιδανική σχέση. Αλλά την (προσωπική) εγκατάλειψη του κυνικού και στείρου τρόπου ζωής της μικροαστικής πραγματικότητας. Χαρισματική η σκηνή του τρελού -από μηχανής θεού- που κατηγορεί ευθέως την ψυχρή Καιτούλα, και οριοθετεί το πρόβλημα στην έλειψη σύμπλευσης, επικοινωνίας, στην έλειψη αγάπης.<BR/><BR/>Βεβαίως και τρέφω αρνητικότερα συναισθήματα για τον Di Caprio που προσωποποιεί την δίαβρωση και την αλλοτρίωση σε έναν κόσμο που, υπόσχεται τεχνηέντως αγορασμένη ευτυχία!<BR/><BR/>Θα ήελα να σταθώ λίγο στο σημείο που αναφέρεσαι για ανδρική ανωριμότητα. Βρίσκεις φυλετικό σχόλιο εδώ; Παρατήρησα και εγώ αυτή την ανωριμότητα, ή την πνευματική υστέρηση στον τρόπο που χειρίζεται-αντιμετωίζει τις καταστάσεις ο Di Caprio. Αλλά δεν το βρήκα ως φυλετικό σχόλιο. Αλλά ως ένα καυστικό σχόλιο του mendes πάνω στον "συνηιθισμένο" άνθρωπο. Που έχωντας εναποθέσει τη ζωή του στο "μέσο ρεύμα" αδυνατεί να επικοινωνεί με την αλήθεια των καταστάσεων. Αλλά και με το περιβάλλον του. Και αυτή η ανωριμότητα, ΄΄οπως τη χαρακτηρίζεις, μοιάζει αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας του ευησηχασμένου ανθρώπου...<BR/><BR/>Εκπληκτικές και οι 2 ερμηνείες!<BR/><BR/>υγ. Σε ευχαριστώ για την αναφορά σου!kioyhttps://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.com